در جامعه امروز ایران دو قشر مرفه و متوسط در حال حاضر وجود دارد؛ قشر اول به واسطه رفاه تامین شده‌ای که دارد جنس تفریحاتش نیز متفاوت است و این خلا برایش از میان برداشته شده است، اما قشر دوم اینگونه نیست و نیازمند فراهم کردن تفریحات نه چندان گران برای خود است. از این رو سینما می‌تواند یکی از این تفریحات فرهنگی باشد که خانواده را برای ساعاتی از فضا و هیاهوی شهر رانده و به سالن تاریک و رویایی بکشاند که ارتباط مخاطب را با بیرون قطع کرده و او را به فضایی دیگر از واقعیت پرتاب کند.
از همین رو ساخت و ساز و تعدد سالن‌های سینمایی که به روز بوده و بتوانند به این نیاز مخاطب پاسخ دهند بسیار ضروری است. در حال حاضر بسیاری از شهرهای کشور یا فاقد سینما هستند و یا سالن‌های مطلوب و در خوری برای مخاطبان خود ندارند. برخی از شهرها هرچند دارای سالن‌های سینمایی هستند، اما اکثر آنها بسته بوده و یا به دلیل مشکلات عدیده بسته شده‌اند. سینماهایی که عمدتا فرسوده بودند، صندلی‌های خوبی نداشتند، صداو تصویر مناسبی به مخاطب عرضه نمی‌کردند و از همه مهم‌تر بحث ایمنی آنها مطرح بود که فاقد امکانات لازم برای مواقع اضطرار بودند باعث می‌شد تا مخاطب نسبت به حضور در آن علاقه‌ای نداشته باشد. بنابراین تنها در چند شهر و استان مانند اصفهان، تهران، مشهد مخاطبان قادر به استفاده از سینماهای مدرن و به روز هستند و می‌توانند از این تفریح به نسبت ارزان قیمت بهره ببرند.
در چند سال گذشته و پیش از کرونا این شرایط برای سالن‌داران به نسبت خوب بود، چرا که مخاطب خود را کمابیش داشتند، اما در دو سالی که از ظهور و بروز ویروس کرونا در زندگی مردم جهان می‌گذرد، شرایط متفاوت شده است و اغلب با مشکلات عدیده‌ای همچون بسته بودن طولانی مدت و یا عدم مخاطب روبروهستند و بار گرانی و افزایش قیمت‌ها و تورم و نبود فیلم خوب هم مزید بر علت شده تا شرایط سینماداری روز به روز سخت‌تر شود و حتی گاهی سینماداران تن به بسته شدن و تعطیلی خود خواسته سالن‌هایشان بدهند چرا که دیگر از پس تامین هزینه‌های جاری آن بر نمی‌آیند.
در این میان موسسه بهمن سبز از تهدید به وجود آمده بهره گرفت و توانست آن را تبدیل به فرصتی برای ساخت و ساز و یا بازسازی سالن‌های فرسوده حوزه هنری نماید، چرا که درست در زمان شیوع کرونا و تعطیلی ناخواسته سالن‌های سینمایی دست به بازسازی و مرمت سالن‌های فرسوده حوزه زد و بدون این که بخواهد تعطیلی خودخواسته را به مخاطب تحمیل کند فاز نخست طرح توسعه سینماها را رقم زد.
فاز نخست این طرح از سال ۹۸ آغاز شد و در پایان ۶۵ سالن به مجموع سالن‌ها افزوده شد، حالا و در فاز دوم طرح توسعه ۸۶ سالن دیگر تا پایان سال ۱۴۰۱ به مرحله بهره‌برداری می‌رسد تا این کفه ترازو در تمامی شهرها به شکل عادلانه‌ای تقسیم شود و مخاطبان بتوانند از فضای بوجود آمده حداکثر استفاده را ببرند.
در واقع تامین و تجهیز سالن‌ها به امکانات روز صداوتصویر، بازسازی سالن‌های فرسوده، اکران همزمان چند فیلم در سینما باعث می‌شود تا مخاطب انگیزه حضور در سینما را بازیافته و به تماشای آثار سینمایی بنشیند علاوه بر این پدیده فیلمسوزی نیز از میان برداشته شود. این اتفاق بخصوص در شهرهای فاقد سینما و یا شهرهایی که سالن‌های سینمایی‌شان مدت‌هاست فرسوده بوده و یا در حالت تعطیلی به سر می‌برده بیش از پیش خود را نشان می‌دهد.
در آخرین روز فروردین ماه سال ۱۴۰۱ و در شهر همدان، پردیس سینمایی مهرقدس پس از دوسال تعطیلی به دلیل بازسازی در نهایت با چهار سالن و ظرفیت ۴۶۰ صندلی آغاز به کار کرد تا افتتاح سالن‌های فاز دوم طرح توسعه به این شکل آغاز شود.
این پردیس در سال ۱۳۳۶ و با ظرفیت ۵۵۰ صندلی با یک لژ و بالکن آغاز به کار کرد. در سال ۱۳۸۵ حوزه هنری برای نخستین بار همزمان با افتتاح جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان ونوجوانان کار بازسازی این سالن را برعهده گرفت که تبدیل به دو سالن با ظرفیت ۴۴۰ صندلی شد و حالا در فاز دوم طرح توسعه این سینما تبدیل به یک پردیس چهار سالن شده است که سالن قدس با ظرفیت ۲۷۵ صندلی، سالن هما با ۸۴ ، سالن آفتاب با ۴۳ و سالن بوعلی با ۵۷ صندلی آماده بهره برداری شده است.
سمیرا افتخاری- خبرنگار و منتقد سینما
منبع: پانا